به طور کلی ، اصطلاح چوب آلات مخصوص نجاری یا تیمبر ، چوب هایی را شامل می شود که هنوز به صورت تنه ی درخت موجود هستند و اصطلاحا برداشت نشده اند ؛ به بیان دیگر چوب هایی که هنوز به صورت درخت موجودند و ریشه در زمین دارند را تیمبر می گویند . از زمانی که درخت را قطع می کنند و از ساختار ریشه جدا می شود می توان آن را تبدیل به سایر اشکال فراوری شده چوبی کرد .
مورد دومی که می توان در مورد تیمبر یا چوب آلات مخصوص نجاری گفت این است که این اصطلاح مربوط به شکلی از چوب می باشد که هنوز پوست اصلی خود را حفظ کرده است. در بعضی از موارد، به خاطر حفظ زیبایی شناسی در طراحی، چوب تا حد ممکن حالت اولیه و شکل ظاهری اش را حفظ می کند. بنابراین در چنین مواردی، چوب آلات نجاری به جای اینکه در ابعاد خاصی بریده شوند، تفاوت در اندازه های اولیه خود را حفظ می کنند تا الگوهای رشدشان را منعکس کنند.
چوب آلات نجاری معنی دیگری نیز دارند که آن ها را به الوار نزدیک می کند. در اینجا چوب آلات نجاری بر اساس ویژگی های ابعادیشان تعریف می شوند. در یکی از این تعریف ها، چوب آلات نجاری در مقایسه با چوب آلات برش خورده با ابعاد کوچک تر، دارای اندازه های 5 اینچ یا بیشتر هستند. نمونه ای از کاربرد چوب آلات نجاری در ساخت قاب بندی های چوبی برای استفاده در خانه های چوبی است. در اینجا تیرها و ستون های با ابعاد بزرگ تر به عنوان چوب آلات نجاری مورد توجه قرار می گیرند.
اصطلاح چوب آلات نجاری کاربردهای دیگری نیز دارد. در صنعت قایق سازی، چوب آلات قایق سازی اصطلاح متداولی برای مصالحی هستند که در ساخت قایق های چوبی مورد استفاده قرار می گیرند. در اینجا از گونه های پهن برگی مانند چوب ساچ استفاده می شود. همچنین برای حفظ دوام چوب آلات نجاری و افزایش مقاومت آن ها در برابر پوسیدگی، این چوب آلات تحت تیمارهای شیمیایی قرار می گیرند یا با کرئوزوت اشباع می شوند. کاربرد متداول این تکنیک ها در تولید پیوندهای راه آهن چوبی یا مصارف خارجیِ دکوراتیو چوب آلات نجاری می باشد.
یک تفاوت منطقه ای نیز وجود دارد. در کشورهایی مانند انگلستان، استرالیا و نیوزلند، اصطلاح چوب آلات نجاری برای توصیف چوب های برش خورده ای استفاده می شود که در ایالات متحده و کانادا به این نوع چوب، الوار می گویند.
