پنج سده پیش از میلاد، معماران یونانی به لطف و ظرافتی در شیوه ی معماری، هماهنگی و مهارت های فنی دست یافتند. یک سده بیشتر معماران و سنگتراشان مجموعه ای از قوانین را برای استفاده در تمامی بناها تدوین کردند. این قوانین به شکل نظام معماری ای شناخته شد که امروز هم می توان آن ها را به آسانی در ساختار ستون هایشان شناسایی کرد. ستون یونانی به طور کلی از سه بخش سر ستون، بدنه و پا ستون که می تواند به سه روش آذین گردد، تشکیل می شود. البته ستون دوریسی (Doric)، پا ستون ندارد و با شیارهایی عمودی بالا می رود تا برجستگی ساده ای در سر ستون برسد. مانند آنچه در پارتنون مشاهده می کنیم. ستون ایونی (Ionic) باریک تر و بلند تر است. ممکن است نقوش برجسته تمثیلی مانند پیکر زن در بدنه ستون وجود داشته باشد. ستون ایونی دارای دو جفت پیچک در امتداد سه صفحه افقی زینتی به شکل گچ بری سرستون است. ستون کرنتین(Corinthian) هم تا حدودی شبیه به ستون ایونی اما سرستون آراسته تری دارد. سرستون قرنتی اغلب با گچ بری برگ های پرپیچ و تاپ گیاه آکانتوس و چهار پیچک و گاهی گل نیلوفر و برگهای نخل تزئین می شود.
