در حدود سال صد و بیست و هشت میلادی، امپراطور هادریان، پانتئون را بر فراز معبدی که مارکوس آگریپا، داماد امپراطور آگوستوس، بیست و هفت سال پیش از میلاد ساخته بود،بنا کرد. فضای بیرونی با ایوانی که ستون های قرنتی گرانیتی دارد به ساختمان گنبد دار بزرگی منتهی میشود. گنبدی بسیار تماشایی با نیم کره ای به قطر چهل و چهار متر متر که دقیقا برابر با فاصله نقطه کانونی گنبد با کف است. روزنه مدور در کانون گنبد تنها منبع نور کل بناست.قاب های فرورفته در گنبد هم به زیبایی آن وارد آید. استفاده از سنگ های کم چگالی مانند برخی سنگ های متخلخل آذرین در بخش های بالایی گنبد نیز از وزن آن کاسته است . در درون دیوار ها فرورفتگی هایی به اشکال مستطیل و نیم دایره، یکی در میان، ایجاد شده ودر بالای هر کدام قوسی تا از فشار گنبد بر دیوار بکاهد.روی هم رفته ، فضا فراخ، مطبوع و یکپارچه است.پانتئون در لغت به معنی (همه خدایان) است و در ششصد و نه میلادی به نخستین کلیسای کاتولیک تبدیل شد و نامش را ( کلیسای سانتا ماریا ) گذاشتند.
