پرستشگاه های مصر باستان از معابد کوچک به پرستشگاه های عظیم برای عبادت خدایان تبدیل شدند . در دوران پادشاهی جدید ( حدود 1550 تا 1070 پیش از میلاد ) معابد از ساختمان های سنگی بزرگ با تالارهای فرعی و حیاط ها و راهرو های متعدد تشکیل می شد . ورود به بخش اصلی تنها در انحصار کاهنان بود اما مردم معمولی در فضاهای دیگر عبادت می کردند ، هدایا و نذورات خود را به پیشگاه خدایان تقدیم می کردند و از آنها هدایت می طلبیدند . از جمله نمونه های قابل توجه ، معبد خونسو است که در 1198 پیش از میلاد ساخته شد ، با خیابانی که مجسمه ابوالهول آن را به عمارتی ستون دار و اُبلیسک رهنمون می گشت . آرامگاه مشهور ملکه حتشپسوت را که عمارتی هندسی حفاری شده بر سطحی سنگی است ، معماری به نام سننموت 323 سال پیش از میلاد طراحی کرده است . ایوان های ستون دار این بنا در سه طبقه به وسیله رمپ به یکدیگر متصل شده اند . معبد ابوسمبل در مصر نیز ساختار سنگی عظیمی دارد و به دستور رامسس دوم در یادبود خودش و همسرش ملکه نفرتاری بنا شده است . در سال 1968 بنای یاد بود به طور کامل جابه جا شد تا در اثر آب گیری سد دریاچه ناصر به زیر آب نرود .
