تاثیر تئوتیئواکان در سرزمین های پست گرمسیری که امروزه گواتمالا نامیده می شود به مایاها رسید . تمدن مایاها شش سده پیش از میلاد در اوج شکوفایی بود ؛ با داشتن 50 استان مستقل و شهرهای سنگی اش که بیش از هر تمدن دیگر پیشا کلمبی بود . این شهرها مجموعه های گسترده هرم – معبد های ایوان دار را گرداگرد میدان های باشکوه در خود جای می دادند . با جمعیتی حدود 4500 نفر ، شهر تیکال سیمای میدانی گسترده را داشت که معابد سنگی فراوانش بر فراز سکوها با نماهای گچ اندود و نقاشی شده و پلکان عریض آن را احاطه کرده بودند . بزرگترین این معابد ، معبد کتیبه ها ، در حدود 800 – 700 میلادی بنا شده است .هرم چهاروجهی سنگی عظیمی که نمای طبقه طبقه دارد و پلکانی سراشیب این نه طبقه را به بالا رهنمون می گردد . معبد سنگی باریک و بلند جگوار بزرگ یا معبد تیکال که 730 سال پیش از میلاد بنا شد هم از این دست است . با این تفاوت که نه ردیف پلکان نمای این معبد در آخرین طبقه به سنگی خمیده می انجامد . شانه سقف ( Roof combs ) یا کریستریا ( Cresteria ) بسیاری از معابد مایاها را تاج دار کرده است . در شهر اوکسمال ( Uxmal ) که معنی نامش « ساخت سه گانه » است ، بنای کاخ پادشاه ( در حدود 900 میلادی ) شامل سه ساختمان عریض وکوتاه است که به وسیله قوسی سه گوش به یکدیگر متصل شده اند .
