با سلام و درود خدمت همراهان همیشگی و عزیز استودیو معاصر ، در گیاه شناسی امروز به گیاه اقاقیا میپردازیم ، شما میتوانید مقاله ی قبلی استودیو معاصر در مورد گیاه پتوس را با یک کلیک مطالعه کنید.
درخت اقاقیا درختى است با گلهاى زیبا و برگ‌هاى آن در بهار بسیار زیبا به رنگ سبز جالبى بیرون مى‌آید. این جنس در جهان حدود بیست گونه گیاه درختی یا درختچه‌های خزان کننده دارد و به راحتی در هر نوع خاکی رشد میکند بالأخص در مناطقی با آب و هوای معتدل مانند شمال آمریکا، اکثر مناطق اروپا، جنوب آفریقا، ایران، افغانستان، هند، مناطق شرقی آسیا و ... به فراوانی یافت میشود. اما بیشتر بومی شمال آمریکا و مکزیک است .
درخت اقاقیا از جمله درختان مقاومی است که به منظور زیبا سازی فضای سبز و کنترل فرسایش خاک و احیای اراضی کشت می شود و می تواند مشکل کمبود نیتروژن خاک را نیز مرتفع نماید
گیاه اقاقیا با نام‌های علمی متعددی مشهور است و از جمله گیاهان مولد عسل می‌باشد. زیرا انتشار بوی فراوان گل‌های اقاقیا و گل های سفید شان باعث جذب زنبور‌های عسل به سمت آن‌ها میشود. زنبور‌ها از شهد این گلها استفاده می‌کنند و عسل تولید می‌نمایند. در اروپا این گیاه به علت دارا بودن عطر و بوی فراوان به طور گسترده در صنعت عطرسازی نیز کاربرد دارد.
درخت اقاقیا که بلندى آن ده تا بیست و هفت متر است (گاهی به بیست و پنج تا سی متر نیز می رسد) ، خاردار مى‌باشد. برگ‌ها متناوب ( گیاهی برگ ریز بوده و هم خانواده نخود و لوبیا می باشد) و دیر خزان متشکل از برگچه‌هاى کوچک متقابل شانه‌اى فرد، بیضى شکل که سطح زیر آن سبز خاکسترى و روى آن سبز تیره است. شاخه‌هاى جوان آن شکننده، گلهاى آن که از چهار تا شش سالگى شروع و ظاهر مى‌شود معمولا هر ساله در اواخر اردیبهشت‌ماه (در مناطق معتدل) بیرون مى‌آید . رنگ آن ها سفید خوشه‌اى است و در گونه های پرورشی رنگهای دیگر هم مشاهده میشود ، این گل ها بسیارمعطّر مى‌باشند و خوشه های معطر گلها از آن آویزان است. میوه ی آن غلافى به رنگ قهوه‌اى است به طول حدود هشت سانتیمتر وعرض یک سانتیمتر که در آن دوازده تا پانزده دانه گرد پهن نازک قرار دارد و معمولا در آبان‌ماه مى‌رسد. گل اقاقیا به سبب نوش فراوانى که دارد جاذب زنبور عسل است.
اقاقیا داراى واریته‌هایى با گل هاى قرمز و ارغوانى نیز مى‌باشد. تکثیر اقاقیا از طریق بذر به سهولت انجام مى‌گیرد و نهال‌هاى جوان دو تا سه هفته پس از کاشت ظاهر مى‌شوند.
اقاقیا داراى ریشه‌هاى عمیق پراکنده و از درختان بسیار مقاوم به خشکى است. بدیهى است در مناطق با آب و هواى خشک رشد آن بطئى خواهد بود.
